Mieszkamy w całej Polsce. Zarówno w mniejszych miejscowościach, jak i dużych miastach.
Może poznasz nas dzisiaj, a może znasz nas od dawna. A może w którejś historii rozpoznasz swoich sąsiadów, nauczycieli twojego dziecka, panią ze sklepu albo twojego mechanika samochodowego. W każdej rodzinie może funkcjonować transpłciowa osoba. Od rodziców i bliskich potrzebuje bezwarunkowej miłości. Jak wskazują różne dane wynikające z badań prowadzonych przez organizacje działające na rzecz środowiska LGBTQ+ w Polsce, niestety zdecydowana większość rodziców nie akceptuje swoich transpłciowych dzieci. Na szczęście jest też wielu takich, którzy kochają i wspierają. To my. Chcemy o tym głośno mówić. Kilkoro z nas otworzyło przed Wami drzwi do swoich domów, by podzielić się swoim doświadczeniem.
Dlaczego to robimy?
Jako rodzice i opiekunowie dzieci transpłciowych nie zgadzamy się na to, by ktokolwiek wypowiadał się o naszych dzieciach i rodzinach z pogardą, tak jak to robili - i nadal robią - niektórzy polscy politycy i dostojnicy kościelni.
Jesteśmy normalnymi rodzinami, które się kochają i wspierają. Mamy podobne problemy, jakie znane są w innych polskich domach. Dodatkowo mierzymy się z tematem transpłciowści, który pojawił się w naszych rodzinach za sprawą naszych dzieci.
Przez transpłciowość naszych dzieci – ale też dzięki niej – rozumiemy więcej i widzimy szerszy horyzont niż wcześniej.
Nie zmienia to jednak naszej perspektywy nakierowanej na nasze rodziny i dzieci. Chcemy żyć tak samo jak inni, cieszyć się tymi samymi prawami, co inne rodziny. Zależy nam na zrozumieniu – zarówno dla transpłciowości naszych dzieci, jak i dla naszej miłości do nich.
Poznaj nasze historie
"Jesteśmy rodziną całkiem normalną. Mamy dwoje już dorosłych dzieci: córkę, 33 lata i transcórkę, 21 lat. Mieszkamy w małym mieście koło Łodzi, w Tomaszowie Mazowieckim. Do niedawna przedstawiałam naszą rodzinę trochę inaczej... Moja transpłciowa córka jest bardzo wrażliwa, jest artystką. Całe jej życie to muzyka i poezja."
Agnieszka Pietruszczak
"Jestem mamą dwóch chłopców – jeden jest transpłciowy. Ma pełne wsparcie w rodzinie, a wcześniej w szkole, którą już skończył . Teoretycznie żyje nam się po prostu normalnie. Wydaje nam się, że dzieciaki nie zwracają uwagi na politykę, że się nią nie interesują. Tak nie jest. Oni doskonale słyszą, kim są dla tego kraju i co znaczą – czyli nic."
Ewelina Negowetti
"Jestem mamą trójki dorosłych dzieci. Najmłodsze, transcórka Tosia, ma 22 lata. Wyoutowała się dwa lata temu. Po latach depresji. Dziś jest mądrą, piękną i niezwykle jak na swój wiek dojrzałą kobietą. Większość rodziny akceptuje ją i wspiera. Z innymi – zerwaliśmy relacje. Mamy szczęście, mieszkając w Warszawie, gdzie wokół nas są życzliwe, wspierające osoby."
Beata Tymków
Czego pragniemy?
Zrozumienia i szacunku!
Kochamy nasze dzieci takimi, jakie one są. Pragniemy żyć w kraju, w którym będą one zaopiekowane pod względem medycznym i prawnym, tak jak wszyscy inni obywatele. Oczekujemy szacunku dla nich i dla nas samych, w każdej sferze społecznej.